Νέο site

https://elanafame.com/

 

Χυλοπίτες με βελανίδι τζιώτικο

Ένα ευφρόσυνο συμβάν έφερε δυο φίλους μας κοντά και γίναν ένα. Οικογένεια. Χαρά διπλή για μας, για τα παιδιά, αλλά και γιατί βρήκαμε ευκαιρία να κατέβουμε στην καλοκαιρινή Ελλάδα. Μιάμιση μέρα είναι αρκετή για να πάρεις δόση: θάλασσα, αρμύρα και καβοντορίτικο αέρα, κάτι να σου θυμίζει από που είσαι. Σε μια ώρα και πατήσαμε νησί, ουτε τσεκ ιν δεν προφτάσαμε, και κάναμε την πρώτη κάθαρση στα Ξύλα, όπως την πρώτη φορά.

Ένα βιβλίο σχεδόν έφυγε χωρίς να το καταλάβει, ο ζεστός υγρός αέρας με άρωμα Ποσειδωνίας την έκαναν να ταξιδέψει. Η παραλία άδεια. 

 

Το βράδυ μας βρήκε να ανηφορίζουμε για τα χωριά, εκεί που είναι οι λίγοι, βρεθήκαμε σε σπίτι πέτρινο που ετοίμαζε η γιαγιά πράγματα με τα χέρια της. Υπάρχουν ακόμη, και ας μη τα πολύ λέμε, ας μην τα διατυμπανίζουμε. Θα τα μάθουν οι πολλοί και θα γίνουν τρεντ-μαστ και μετα θα τα χάσουμε.

Πήρα ένα βελανίδι κοντά για να μου κάνει συντροφιά. Υπόσχεση για να το μυρίζεις και να σου ανοίγει η καρδιά. Φαΐ που σε πιάνει για το χειμώνα, όχι για εδώ. Εδώ είναι το καλοκαίρι, μόνο λίγες μέρες κρύο και πάλι ζέστη.

Υλικά

500 γρ. Χυλοπίτες τζιώτικες με Βελανίδι

2 σκελίδες σκόρδο για το τσιγάρισμα του λαδιού

50 γρ. βούτυρο για το γυάλισμα

200 γρ. σκληρό τυρί (Πεκορίνο, Παρμεζάνα, Βερμίου)

Ελαιόλαδο έξτρα παρθένο βιολογικό

Λίγο ξερό θυμάρι

Μια κουταλιά ταχίνι βιολογικό για το άρωμα του λαδιού

Μερικές σταγόνες λάδι τρούφας στο τελείωμα κάθε πιάτου

Αλάτι

Πιπέρι  

Βράσε τις χυλοπίτες για τέσσερα λεπτά (η συσκευασία αναγράφει πέντε). Κράτα μία κούπα από το νερό που έβρασες τις χυλοπίτες για το τελικό ανακάτεμα. Αρωμάτισε το ελαιόλαδο με το σκόρδο και το θυμάρι, όταν το κατεβάσεις από τη φωτιά βάλε το ταχίνι. Πρόσθεσε τα ζεστά μακαρόνια με όλα τα υλικά και βάλε το νερό από τον βρασμό (σχεδόν η μισή κούπα αρκεί). Καλό χειμώνα.

'Oλο το flat Ελληναριο

Καλοκαίρι και η πόλη αδειανή,  το καταπράσινο πλέον πάρκο έρημο. Καθαρό, ήσυχο μόνο κάτι extremαδες   έχουν απομείνει και χώνουν tailwhip και backflips στην καυτή χωμάτινη πίστα. Πιο λίγοι φοιτητές παραμένουν/παίουν σε Starbucks, και καλά διαβάζουν  για να τελειώσουν σχολές που πλερώ η αστική οικογένεια.. Για πόσο ακόμη;   
Απορώ καθώς βάζω βιαστικά τα βιολογικά ζαρζαβάτια στην χάρτινη σακούλα που έβγαλα από την τσάντα της δουλειάς.

Γιατί βλάκα Έλληνα να μην δώσεις την ευκαιρία σε παιδιά  να έρθουν  να σπουδάσουνε  στην χώρα του ατέλειωτου καλοκαιριού σου. Αντ’ αυτού μάλλον είναι καλυτέρα να  στέλνεις πεντέμισι χιλιάδες φοιτητές ετησίως στα βαλκάνια. Δεν θα μιλήσω για τη  γενιά μου που τα foundation ήταν το must do σε περίπτωση που δεν τα έπαιρνες. Λεφτά υπήρχαν τότε, ούτε λόγος. 

Πως το βλέπω τώρα έχοντας καβαλήσει μερικές δεκαετίες στην πλάτη. Δεν είναι κακό να υπάρχουν και αυτοί που δεν.. ΔΕΝ πειράζει ας γίνουν οδοντίατροι σε δέκα χρονάκια, θα αποσβέσουν το κεφάλαιο του πατέρα. Αν όχι, θα την βολέψει την κόρη την αρχιτεκτόνισσα η θειά, δεν λυπάμαι. 

Λυπάμαι όμως που βλέπω χώρες που είχαμε σαν παράδειγμα προς αποφυγήν να μας έχουν προσπεράσει. Στην παιδεία,  την καθαριότητα, το τρόπο οδικής συμπεριφοράς.  Την ισότητα ρε γμτ. 

Κάθε χρόνο όλο και από-μακραίνει μέσα μου  η ιδέα να γυρίσω, να φτιάξω και να ριζώσω. Ίσως επειδή συνήθισα να δουλεύω σε  κάτι που πραγματικά δουλεύει. Δεν κάθεται, αναπτύσσεται,  προχωράει, δεν κοιτάει αν έχεις AMG, αν έχεις, μαγκιά σου, αλλά αν κάνεις μλκ θα σε γράψει. Κουμπαριές, κουμπάρες και μπάρμπα δήμαρχο εδώ δεν βλέπω. Γιατί να το ξαναζήσεις  λοιπόν.

Αν κάτι λείπει ωστόσο είναι η γεύση της μνήμης, όχι της θάλασσας και του ήλιου, τώρα μπορώ να πάω όπου δεν μπορούσα. 

Αυτό που χάνω και προσπαθώ να κρατήσω είναι οι εποχές στα φαγητά.

Καλοκαίρι είναι γεμιστή ντομάτα, πιπεριά, πατάτες, κολοκύθια με λάδι από τον τόπο σου. Να τρως στο μπαλκόνι και να μυρίζει όλο το  flat Ελληναριο ρε.  

Συνταγή as is πέρσι τετοια εποχη, scroll down.

Ξένα γεμιστά

Πάει καιρός που να μαγειρέψω έχω. 

Θες ότι το fine dining στα Βαλκάνια είναι πιο εύκολο, θες ότι χρόνο πολύ βάζω στην δουλειά,  θες ότι χώρις kme2 το φαγητό είναι άνοστο. Μήπως δικαιολογίες βγάζω από το μυαλό μου? Μου έλλειψε η κρύα θάλασσα. Θαψα.

Η πόλη αδειανή, τα λοκάλια έχουν πάει Χαλκιδική (που σαν αυτήν δεν έχει, τι λες μωρέ βλάκα, μάπα), μόνο φοιτηταριά από την Κύπρο και μερικά δήθεν στελεχάκια της...  που νομίζουν πως είναι το cream de la creme του ευρωπαϊκού επιχειρείν. 

Το πρόβλημά μας δεν είναι η κρίση το ΦΠΑ τα μαύρα και ενφια. Αυτά είναι αποτελέσματα του τρόπου ζωής που έκανες Ελληναριο μου. Και επειδή ο βλάκας είναι ανίκητος επέλεξα να ζω στα ξένα από το να ζω και να σε άκουω να κλαις και να μιζέρια ζεις στο πρώτο τραπέζι πίστας. 

Παιδεία. Ατάκα γκόμενας σε fine dining των Βαλκανίων (80,00 το άτομο αλά καρτ)  - "φιλενάδα ο Νίκος δεν είναι γυπας, είναι καλό παιδί#.. είπε η Θεσσαλονικιά φοιτήτρια στην φίλη της, ενώ παράλληλα έβριζε στα γαλλικά επειδή κάπνιζε στην είσοδο και ενοχλούσε το κόσμο να περάσει. Δίκιο είχε, εδώ το κάπνισμα δεν επιτρέπεται 'μέσα'. 

Λυπήθηκα. 

Παιδεία. Απάντηση στελεχάρας σε υπάλληλο φούρνου όταν τον ρώτησε αν η κάρτα από το Ελλαδιστάν είναι κόντακτλες: "Πρώτη φορά χρησιμοποιείς κάρτα; Δεν έχεις ξαναδεί κάρτα στην ζωή σου;" 

Ντράπηκα. 

Παιδεία.  Ήρθε φίλη από τα "πιο ξένα" να την φιλοξενήσω. Πήγαμε για σαιτ σιινγκ και κάναμε ένα στοπ οβερ για γρήγορο καφε στο χέρι.  Παρέα από βόρεια Ελλάδα λεοντάριζε και έκραζε την χώρα που  φιλοξενούσε τα παιδιά τους να τα κάνει γιατρούς. 

Έφυγα. 

Τα απλά γεμιστά λοιπόν μου έλειψαν και έτσι πήγα σε ένα βιολογικό σούπερ να πάρω. 

4 Ντοματες

5 Πιπεριές 

3 Κολοκυθάκια 

3 Μελιτζάνες 

1 Μαϊντανό 

1 Κρεμμύδι 

1/2 κ. ρύζι 

1 κ. σ. πελτε 

Λάδι πήρα από την Πάτρα, πήγα στα ΚΤΕΛ και παρέλαβα βαλίτσα με καλούδια και αρώματα που έχω στο νου μου. 

Το φαγητό,  η γεύση είναι ανάμνηση, εικόνες, παρέα. Να μοιράζεις. Να μοιράζεσαι. 

Be human be humble.

πέστο καλοκαίρι, γιατί δεν είναι

αεροδρόμια, εισιτήρια, αεροπλάνα, χιόνι, κούραση, στιγμές μόνος σου να σκέφτεσαι πολύ και να συνειδητοποιείς πως όσο μεγαλώνεις γίνεσαι πιο ευαίσθητος, σαν καρύδι ρε φίλε οι άνθρωποι, όταν είσαι μικρός είσαι το σκληρό περίβλημα κι όσο περνούν τα χρόνια, υπερισχύει το από μέσα

σκέψεις χωρίς κάποια ροή απαραίτητα, γυρνάς σπίτι και φτιάχνεις ένα καλοκαιρινό φαγητό να φέρεις πίσω ένα χαμόγελο κάτω από τον ήλιο

στην αστυπαλιά μας

30 γρ. βασιλικό φρέσκο

10 γρ κουκουνάρι

10 γρ κάσιους

5 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

πιπέρι, αλάτι

2 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα

όλα στο μπλέντερ + ανακατεύουμε με ζυμαρικά + προαιρετικά από πάνω έξτρα πιπέρι και παρμεζάνα και ελαιόλαδο

χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια

Όπως καταπίνεις νιώθεις μια πίκρα στο λαιμό σου χωρίς να έχει συμβεί κάτι τραγικό. Είναι τέτοιες οι μέρες. Γέρνει το μάγουλό σου κάπως στην πλευρά που κοιτάζει το πάτωμα. Σκέφτεσαι κι όλους αυτούς που έχουν τα πραγματικά δύσκολα και μαγκώνεσαι. Ουφ. Και δεν είσαι μελό. Μόνο κάπου κάπου γίνεσαι. Και μετράς τις μέρες για τα Χριστούγεννα σαν παιδάκι, να έρθουν τα λαμπιόνια να μπούμε σε mood χρυσό. Μου λείπεις ρε.

in the kitchen

dancing couple

Αυτός κι αυτή μακριά. Στα χιλιόμετρα. Στην καρδιά κοντά. 

Εποχές δύσκολες, πιεσμένες, βάρος στο στήθος. Για να σου φύγει ονειρεύεσαι ιδέες ελαφριές, ομορφιές καλοκαιρινές, αέρινες απολαύσεις, το 'χεις ανάγκη.

Ψάχνεις συνταγές αγαπημένες, ξεφυλλίζεις το μπλογκ, παίζεις με τις αναμνήσεις και τις λέξεις.

Έλα εδώ και θα σου μαγειρέψω μαμαδίστικο παστίτσιο αγάπης. Έλα εδώ και θα σου φτιάξω τα αυγά που σου αρέσουν για πρωινό. Έλα εδώ και θα σου έχω έτοιμο εκείνο το μυρωδάτο κέικ να το πάρεις κοντά στην δουλειά. Αυτά μαγειρεύω και σε σκέφτομαι. Κι εσύ εκεί άλλα τόσα για εμένα. Μέχρι πάλι μαζί μαζί. Μέχρι να μας πουν τις αποφάσεις για το μέλλον, σε αυτή την άβολη φλου αβεβαιότητα, εγώ θα γίνομαι τόσο αυθόρμητη μαζί σου. 

Η μαγείρισσά σου.